Jesień ma swój specyficzny zapach. A może całą gamę zapachów? Kiedyś na pewno był to unoszący się w powietrzu zapach dymu z ogniska, teraz o ten zapach już trudno... Nadal jednak, nawet w mieście, można się cieszyć rdzawą wonią tracących na chlorofilu, a bogacących się w brąz i złoto liści. Lepka mgła zmieszana ze spalinami i nutką niepokoju. Zapach chłodu poranka i betonowych budynków przygotowujących się do zimy, zaparowanych samochodowych szyb. Wilgotny zapach butwiejącej trawy, łupin kasztanów i wyschniętych kałuż. Ledwo wyczuwalny, jakby zaledwie cień aromatu ostatnich kwiatów. Wiatr natomiast jest nośnikiem tego wszystkiego, a ja pozwalam mu opowiadać te niezmącone słowem historie. Wspaniała sztuka natury i wiatr artysta umilają mi październik.