Dostałam jakiś czas temu książkę Łukasza Łuczaja o tym co w lesie i na łące można śmiało wykorzystać we własnej kuchni, o roślinach które dawniej  na porządku dziennym miały status warzywa, jednak później zostały wyparte, przez inne, sprowadzone od sąsiadów i  zyskujące na popularności warzywa. Co by nie pozwolić tak zacnej książce kurzyć się na półce, spakowałam ją razem aparatem i sezamkami do plecaka, odciągnęłam brata od komputera i wyruszyliśmy przez góry, lasy, łąki i doliny.

Po drodze spotkaliśmy zająca, w dodatku gigantycznego ( jest on nawet zarejestrowany na przed ostatnim zdjęciu jako taka kropka czarna przy lesie) i sprawiającego wrażenie jakoś tak mało bojaźliwego. Staraliśmy się też rozkodować ślady saren i dzików (są do siebie bardzo podobne, różni je tylko jeden drobny szczegół). Pierwszy raz w życiu widziałam też pustułkę, karmiącą swoje młode, dopiero co upolowaną myszą. Fajnie;)

Nie byłabym oczywiście sobą gdybym przy okazji nie wypatrywała, interesujących przestrzeni do sesji, dobrze mieć zawsze w zanadrzu parę nowych, niewykorzystanych jeszcze przestrzeni.