Dobrze jest być czasem chorym. Ma się niekwestionowany pretekst do niewypełzania z łóżka. Można dokończyć książki, których lekturę  trzeba było wcześniej odłożyć z powodu braku czasu. Można też odpalić sobie jaki serial, np ten który ktoś gdzieś tam polecał pół roku temu. Przynoszą Ci do łóżka herbatę. Pieką ciabattę i eklerki. Pytają czy czego jeszcze choremu nie trzeba. Chory na to, że ewentualnie jedno opakowanie chusteczek, bo obecne jest już na wykończeniu, a i jeszcze jedna herbata z cytryną i miodem nie zawadzi.
I jedyny smuteczek jest taki, że oprócz tysięcy fruwających chusteczek i drapiącego gardła chciałoby się już wyjść na słońce, chciałoby się móc znów powrócić do dawnych sprawunków, w końcu tyle jest do zrobienia...
Obecnie jestem już na chodzie, nadrabiam wszelkie powstałe zaległości, staram się też nie wystawiać na próbę mojego ostatnio wątłego układu immunologicznego i nie ryzykować powrotu w objęcia grypy (co jest w istocie łatwiejsze niż się niejednemu wydaje).