Słucham Cage the Elephant, łażę pięć kilometrów za dziko rosnącymi jabłkami (bo smakują jak żadne inne i w tych czasach takich odmian już się nie sprzedaje), potem trzeba uciekać przed wszechogarniającym mrokiem i zimnem. Ręce zamarzają mi powoli na lodowatej butelce piwa. Trzeba trzymać ją przez rękaw. Żeby się rozgrzać robię z bratem zupę czosnkową. Nie żałujemy sera, nie żałujemy czosnku. Po jednej miseczce człowiek rozpływa się od przyjemnego gorąca. W końcu zasypiam przy książce fantasy, pachnącej biblioteką. Przez uchylone okno słychać przemoczony wiatr, szumiący jeszcze nieogołoconymi koronami drzew. Otulam się szczelniej kołdrą. Obym nie budziła się już do rana.