Szyfonu czerń

Materiały tańczące na wietrze zajmują w moich upodobaniach górną półeczkę. Na co drugim wieszaku w mojej szafie zwisają subtelne, transparentne tkaniny. Będę płakać kiedy lato przeminie i zrobi się zbyt chłodno żeby je nosić. Tym razem przy najdrobniejszych powiewach wiatru muskała mnie czerń szyfonu. Sukienka przed kolano, asymetryczna pod względem rękawów. Do niej przywdziałam mój wysłużony już (swoje widział, swoje wie) kapelusz i okulary Brylove z na wpół złotą oprawką, z Ęą. Jedno i drugie grodziło promieniom słonecznym dostęp do mojej twarzy, bo o ile na krótką metę takie bratanie się ze słońcem jest czystą przyjemnością, to jednak po dłuższym czasie potrafi człowieka umęczyć (zwłaszcza jeśli człowiek jest mojego pokroju i mizernie znosi upały).
Dziś pada deszcz, ale niech tylko ponownie zaświeci słońce, a pakuję aparat w plecak, chwytam kapelusz i jadę nad morze.



Zdjęcia: Możnawszystko